Karadeniz Güneşi

Yigit Bal…Karadenizli, Pazarli, hatta ve hatta Laz bir is adami… Merkezi, Rize-Pazar ilçesinde olan insaat sirketinin babasindan sonraki ikinci adami ve gelecegin tek veliahdi…Karadeniz’i temsil eden yesil gözler, Adonis kadar yakisikli, son derece çekici ve en önemlisi bana ilk görüste âsik olabilecek kadar kalbi daha önce hiç dolmamis bir erkek. Benim erkegim!Ve ben!Magazin sayfalarinin simarik aktörünün eski nisanlisi Günes Ada. Simdilerde ise Yigit Bal’in tek aski, tek evin tek gelin adayiyim. Yigit’i büyütüp yetistiren Safiye halanin bana taktigi sifat bu.Muhacir ve Laz… Yigit ve Günes…Iki sevdali yürek yeni bir sinavdan geçeceklerdi. Bu sinavin ana basligi, GÜVEN’di! Sevdalari tüm kara bulutlara gögüs gerebilecek miydi? Yoksa ilk darbede yerle yeksan mi olacaklardi?***Yigit kanlar içinde kar kümesinin en tepesinde yatiyor, ben ise çaresizce ona ulasmaya çalisiyordum. Ayaklarima yosunlar, sarmasik misali dolanmisti. Kimildayamiyordum. Yigit, sadece gözleriyle ‘hosça kal’ diyor, sanki benimle vedalasiyordu. Kavusamadan ayriliyorduk! Azri kiz ve Emir Asan gibi, Kemençedeki erik ve servi gibi, Karadeniz efsanesindeki mavi deniz ve yesil dag gibi ayrilacak miydik?Oysa “Hayir! Hayir! Birakma beni!” diye haykirirken sesim buz kayalara çarpip sem gibi dönüyordu.