Kendimi Kazdım Karaçam'dan Bosna'ya Bosna'dan Dünyaya

Gün geldi Balkanlardan bir pencere daha açildi benligime. Bu sefer nasibim Bosna’nin tasrasi Zenica’ydi. Kucagini açti bana ve hizlandirdi kendime yaptigim yolculugu bu mütevazi Balkan kasabasi. Düsman çizmesine tahammülü olmayan fakir ama onurlu bir dosttu Zenica. Kendi halkina da kucagini açmis, düsmana karsi topraktan, kayadan, agaçtan siper olmustu bu gösterissiz mekan.
Yollar Balkan’dan Avrupa’ya meyletti çok geçmeden. Üçüncü kusatmayi yasattik Viyana’ya. Viyana Tuna ile bir baska güzeldi, bir baska akiyordu. Sonra Almanya’yi ve dahi Paris’i dahil ettik bu çemberin içine. Bu sehirlerden aldigimiz ders niteligi tasiyan ibretlere hikmet elbisesini giydirerek karsiniza çikma cesareti gösterdik.

Gönlümüzün feryadina ses bulmaya çalistik. Içimizde hiç susmayan gurbeti, dinmeyen siziyi Türkçe ile avutmayi denedik. Bu yüzden bazen yalnizligin ugultusu sindi imgelere, bazen yagmurun sesi, bazen de topragin kokusu. Sükür ki hiç eksilmedi üzerimizdeki mavi gök.