Koruma

“Her küçük kiz oyuncak bebeklerle oynayarak büyümez.” Hilja Ilveskero. Özel koruma. Bir kürkçü dükkânina girerek vasak kürkü satin alana kadar Anita Nuutinen’in korumaligini yapiyordu. Bu durumdan etkilenmemesi gerektigini biliyordu ancak Anita o kürkü üstüne giydiginde tek düsünebildigi sey, kiz kardesi Frida’ydi. Bir öfke nöbetine kapilmadan önce yapabildigi son seyse isi birakmak oldu. Hata ettigini bilmesine ragmen… Ertesi sabah nasil geldigini bilmedigi bir otel odasinda uyandiginda, yaninda Anita’nin esarbi vardi. Neler oldugunu bilmiyordu. Kisa süre sonra cinayeti ögrendi. Anita öldürülmüstü. Herkes ondan süphelenecekti. O ise kendini affedemiyordu. Onu korumayi biraktigi an Anita öldürülmüstü. Bile bile yaptigi hata çok agir bir sonuç dogurmustu. Artik geri dönmek imkânsizdi; ama en azindan ona karsi son görevini yerine getirmeliydi. Katili bulacakti. Polis ondan süphelense bile cinayeti kimin isledigini ortaya çikaracakti. Kimin dost kimin düsman oldugunu bilmedigi bu görevde güvenebilecegi tek bir kisi vardi… Kendisi… Peki Hilja, kendisini, güvenecek kadar iyi taniyor  muydu?