Koşmak

Simdi, açikçasi, bu Echenoz büyük yazar; hakikaten büyük yazar. Bence, Fransiz romaninin son büyük temsilcisi; müthis bir üslûpçu, harika bir hikâye anlaticisi. Cidden, bu dediklerime kalpten inaniyorum. Ondan baska hangi yazar, Çekoslovakya Çekoslovakya iken, 19 Eylül 1922’de Koprivnice’de dogmus, fakir bir ailenin altinci çocugu olan, on alti yasinda Zlin’deki ayakkabi fabrikasi Bata’da çalismaya baslayip, bir gün fabrikanin spor danismaninin üç-bes çocugu zorla uzun mesafe yarisinda kosturmasi üzerine ikinci olup içinde “yahu madem kostuk, niye birinci olmadim” duygusu dogan, kostugu her zaman o güne kadarki kosu üsluplarini yerle bir eden, onlarca altin madalya kazanip, 1952 Helsinki olimpiyatlarinda bes bin metre, on bin metre ve maratonun her birinde altin madalya alip bir de her birinde rekor kiran “Çek Lokomotifi” lakapli Emil Zatopek hakkinda bir kitap yazar ki? Bu arada, maratonda kosmaya son anda karar verdigini de söyleyeyim! Hem sonra, kitap esas Zatopek hakkindayken nasil bir anda Çekoslovakya ve dahasi demirperde ülkelerinde yasanan komünizm deneyiminin hikâyesine döner ki? Nasil bu müthis popüler atlet, Parti’nin gözünden düsünce, uranyum madenlerinde çalistirilir, çöpçü yapilir, arsivlere atanir ki? Niye yapilir bu? Sasirtici, harika bir küçük kitap bu. Çok az kitap insanin kendi kendine söyleyecegi, “Vay esek, nasil da yazmis!” ya da “Yahu, keske bunu ben yazabilmis olsaydim” nidalarina yol açar. Kosmak, bunlardan biri…