Kreutzer Sonat

Romanlarinda inandirici olabilen büyük yazarlar hayata dair meseleler üzerine yazdiklari konularda insanlarin hiç degismeyecek sorunlarini, kendilerine özgü bir ustalikla hikâyelestirirler. Tolstoy’un Kreutzer Sonat’ta ele aldigi konu da iste böyle bir konu. Hayatin gizemi içinde sakli kiskançlik, mutluluk, korku, igrenme, süphe, gaddarlik... gibi hisler, felsefenin ‘bunlar degisken deger yargilari, felsefenin konusu ol-mazlar’ diyebilecegi türden kavramsa Ulastirilamayacak konulardir. Din kitaplari bu hisleri inananlara sunduklari ahlâk sistemi içinde cevaplarlar. Psikanaliz disiplini bu hislere sistemli bir açiklama getirme iddiasinda olmustur. Edebiyatin büyük yazarlari ise bize hayatta hep varolagelecek bu hislerin sirrini daha da inandirici bir sekilde, hazzina da vararak anlatirlar.
Iste Kreutzer Sonat’ta dügümlenen ana meseleyi Tolstoy’dan okuyalim:
“Bir yandan baktiginizda kadinin toplumdaki yeri en asaginin da asagisidir. Öte yandan bakildiginda ise dünyaya asil egemen olanin kadin oldugunu görürsünüz. Tipki Yahudiler gibi. Toplumda ezilmelerinin acisini para egemenlikleri ile çikartiyorlar. Yahudiler: “Demek siz bizim ticaretten baska bir seyle ugrasmamiza izin vermiyorsunuz, öyleyse biz de sizi ticaretle egemenligimiz altina alacagiz” diyorlar. Kadinlar da: “Demek siz bizi yalniz sehvet araci olarak kullanmak istiyorsunuz, öyle mi? Biz de sehvet araci olarak sizleri kendimize köle yapariz” diyorlar.
Kadinin baslica görevi erkegini büyülemeyi basarmaktir. Bu eskiden de böyleydi, ileride de böyle olacaktir. Yalniz kizlik döneminde degil, evlilik döneminde de ayni sekilde devam eder.”