Limon Masası

Julian Barnes, ikinci öykü derlemesi Limon Masasi’nda, Mans Ötesi’nde ele aldigi yaslanma ve ölüm temalarini, insanoglunun ölümlülük karsisindaki tavrini bir kez daha tesrih masasina yatiriyor. Tümü de yaslanma ve ölüm saplantisini derinlemesine yasayan kahramanlari, çok farkli konumlar, cografyalar ve tarihle içinde bir bir sahneye çikiyorlar. Barnes’in karakterleri henüz yasama, sevme, yalan söyleme, birilerini kandirma yeteneklerini bütünüyle yitirmis degiller, ancak hayatlarinin sonunda artiks ahip olamadiklari seyleri kavradiklarinda burukluk içindeler. Hayatini farkli vakitlerdeki saç kestirme yasantilarina göre ölçen bir anlatici; yasamini “vazgeçis“ üzerine temellendirmenin zorunlulugunu kabullenmis ünlü bir Rus yazar; bir yaslilar yurdunda kalan ve elinizdeki kitabin yazarina “Sevgili Dr. Barnes“ hitabiyla uçuk mektuplar yazan bir kadin; kafasini konserlerde çikarilan gürültülere fena halde takmis obir müziksever; Alzheimer hastasi kocasina son derece ayrintili yemek tarifleri okuyup duran ve hakaretlere maruz kalan bir kadin; anne babasinin çökmekte olan evliliklerine taniklik edip evlilik kavramini sorgulayan orta yasli bir Ingiliz; hayatta ayakta kalisini kalisini baskalarinin ölümlerine borçlu oldugunu kavramis olan Isveçli bir kereste tüccari; bir kafede bulusup geçmisi anmayi aliskanlik haline getirmis, ama birbirini asla anlamayan iki yasli kadin; karisinin eline tutusturdugu alisveris listesiyle Londra’ya her gelisinde bir hayat kadinini sürekli olarak görmekten geri kalmayan emekli bir asker ve son olarak da günün birinde “limon masasina“ oturmanin zorunlulugunu görüp en büyük müzik olan sessizligi seçmis olan Finli ünlü bir besteci. Zira limon, Çinlilere göre ölümün simgesidir. Limon Masasi da bir restoranda, oturuldugunda ölümden konusmanin zorunlu halde geldigi bir masa... (Arka Kapaktan)