Lise Günleri

Insan çocuklugunu ölümle tanisinca; arkadas, kardes, aile acisi yasayinca yitiriyor galiba. Içimde, yerinde duramayan neseli çocugun küskünlügünü yasiyorum. Bu yasadigim ilk arkadas acisi degil... Ne yazik ki son da olmayacak.Kayiplar çogu zaman suçluluk duygusunu da birlikte sürükleyip getirir, insanlarin ta yüregine. "Keske"ler baslar düsüncelerinizde. Keskelerle sorgularsiniz kendinizi, yüreginizi, vicdaninizi ve zamaninizi. Keskelerin dönüsü olmadigini bilirsiniz veya o ilk arkadas kaybiyla ögrenirsiniz.Onu yillar sonra da hatirladiginizda, igne igne batar yüreginize. Yüzü yavas yavas gözlerinizin önünden yitmeye, bulaniklasmaya baslar. Onu isteseniz de bir türlü canlandiramazsiniz gözünüzde. Hatirladiklariniz sadece birlikte yasadiklariniz olur bir süre sonra... Iste o anilari bir türlü unutamazsiniz.Sonra, kalbinizde tasidiklarinizla birlikte büyürsünüz.(Tanitim Bülteninden)