Makam-ı Aşk

“Ey ask! Seni se­nelerce yaban ellerde, hoyrat dillerde aradim. Oysa ben­deymissin, bilememisim. Oyalanmisim. Kalakalmisim...”                                                                                Sems-i Tebrizî Sonra esyayi, bitkiyi, hayvanlari, insanlari ve evreni sever­sin zamanla. Bilirsin ki her sey O’dur aslinda; ne yöne dö­nersen dön, O’nun askiyla yanarsin... Ve öyle bir an gelir ki, esrefi mahlûkat olan insanoglunun yükselebilecegi en üst ma­kama çikarsin. Bu makam ki, adina MAKAM-I ASK denir... Ve o zaman anlarsin: “ASK, iki iken bir olmaktir. ASK, bizi en çok sevene gönül baglamaktir.” Ve yine anlarsin ki bu makam pür-i pak ASK’tir; sendeki bu hal, nar-i bey­za halidir. Dünyanin tüm kirlenmisliklerinden siyrilir, BIR olanla BIR olursun...