Martı

TREPLEV: Nina, nefret ettim sizden, lanetler yagdirdim; mektuplarinizi, fotograflarinizi yirtip attim. Ama her an, bütün benligimin, size sonsuza kadar bagli ol- dugunu biliyordum. Sizi sevmemek elimde degil Nina. ] Sizi kaybedeli, yazdiklarimin yayinlanmaya basladigi i andan itibaren, hayat dayanilmaz bir sey oldu benim i için... Sanki ansizin koparildim gençligimden ve bazen bu dünyada doksan yildir yasiyormusum gibi geliyor I bana. Size sesleniyor, ayaklarinizin altindaki topragi I öpüyor; nereye baksam yüzünüzü, ince gülüsünüzü görüyorum, hayatimin en güzel yillarini aydinlatan o tatli gülüsünüzü...