Meçhul Şahaser

Meçhul Saheser’in tesiri üzerine konusmak kifayetsizdir. Bu tesiri ancak okuyucunun kendisi hissedecektir. Sanatin ontolojisine dair bu hikaye, bilhassa sanatçilar tarafindan dafaatle okunmayi hak etmektedir. Sanatin patolojik bir vakia olup olmadigi tartisila dursun; sanat eserinin sanatçisi tarafindan bir fetis haline getiriliyor olmasi süre gitsin; sanatçinin, insan olusunun hayatiyet kesbeden yaninda gezinmesinin ne manaya geldigini bu hikayeden çikarabilmekteyiz. Ya da tam tersinden bakip; sanatin insanin kendi takintilari, patolojik yanlarina yapisip kalmasi neticesinde onu bekleyen buhranin kaçinilmazligini net bir sekilde görebilmekteyiz. Balzac’in, bu hakikati enfes bir sekilde bize miras birakmasi; sanata olan borcunu fazlasiyla ödemis oldugunu düsündürmeli bize.