Medeya ve Çocukları

Modern Rus edebiyatının en çok okunan ödu¨llu¨ yazarlarından Lyudmila Ulitskaya, eserlerinde çoğunlukla dini ve etnik hoşgöru¨ye, Sovyet ku¨ltu¨ru¨ndeki aydınların sorunlarına, kadınların toplumdaki yeni cinsiyet rollerini nasıl şekillendirdiğine ve gu¨ndelik hayata değiniyor. Rus Booker’ına aday olan ve İtalya’da verilen Penne-Mosco Ödu¨lu¨’nu¨ kazanan ikinci romanı Medeya ve Çocukları’nda, Kırım’daki çok renkli ve hareketli yaşamı, arka planda hissedilen tarihi kavgalar bir yana, tu¨m insani zaafları ve mucizeleriyle Sinopli ailesi ve ailenin odağı Medeya u¨zerinden anlatıyor.

Medeya Sinopli Mendes, Kırım sahillerindeki evinde her yaz misafir ettiği geniş ailesinden akrabalarının kaderine mu¨şfik karakteriyle dokunan, hayatın sağlam direklerinden Doğu Karadenizli bir kadındır. Tarihin çalkantılarıyla oradan oraya savrulan farklı milletlerden, dinlerden ve göru¨şlerden insanların, eteğinin dibinde soluklandığı, sakinleştiği ve âdeta mucize kabilinden iyileştiği bu kadının iç du¨nyası kaybettiklerinin tatlı anılarıyla doludur. Kendi çocuğu olmasa da ziyaretine gelenlerin heyecanları, tutkuları ve kaderleri hayatın neşesini ve hu¨znu¨nu¨ sağlamaktadır.

Virginia Woolf’un Deniz Feneri ya da Mrs. Dalloway gibi yapıtlarını andıran Medeya ve Çocukları’ndaki tutkular, ayıplar ve aptallıklar, her şeye rağmen bir yuvanın verebileceği sıcak bir hu¨zu¨nle dolduruyor okuru.

“Lyudmila Ulitskaya, bir bu¨yu¨yu¨, kaderin etkisindeki bir yerin bu¨yu¨su¨nu¨, bir manzaranın bu¨yu¨su¨nu¨, özellikle de kahramanı Medeya Mendes’i çevreleyen bu¨yu¨yu¨ ve gizemi yakalayabilmek için kapanlar kuruyor.” –CHRISTA WOLF

“Medeya ve Çocukları, bir okurun modern bir Rus romanından bekleyebileceği her şeyi sunuyor.” – LOS ANGELES TIMES BOOK REVIEW