Mehmed Akif Hüzünlü Bir Yolculuk

O Muallim Nâci’nin edebiyat anlayisindan çok uzaklarda kendi tarzini ortaya koymustu ama dünya görüsü hiç degismemisti. Köklerine ve sark medeniyetine sirt çevirmeden kendisi olarak batinin ilmini almak, süflî taraflarini atmak taraftariydi… Iste Âkif’in sahsiyetini yapan, çilesini ve dramini da hazirlayan, yasadigi toplumun bu birbirine zit iki dünya görüsünün arasinda kalmasiydi. Tanzîmat’tan îtibâren âileyi de sokagi da, siyâseti de, okulu da esir alan iki zit dünya görüsünün… 
  Âkif’i anlamak ve tanimak için bu iki farkli dünya görüsünün hâkim oldugu bu devri bilmek lâzimdi. Ama Âkif’i tanimak bir yerde o devri de tanimak olacakti. Iste sarkin pek çok evlâdi gibi Âkif’in acilarla dolu hayâti da bu birbirine çok zit iki dünya görüsünün ortasinda kalmis olmasindaydi. Hangisini seçecekti?  “Irfânim tebdil-i tâbiyet etti” diyebilmenin konforunu ve rahatligini tercih ederek, köklerine ihânet edemedigi için hep “bir mustarip adam” olarak yasamisti.