Metafizik Üzerine Düşünceler

Descartes’in Tanri’nin varligini ve insan ruhu ile bedeninin birbirinden ayri oldugunu kanitlamaya çalistigi Metafizik Üzerine Düsünceler adli eseri, döneminin bilimlerine saglam bir temel olusturmak kaygisiyla inzivaya çekilip kendini toplumdan soyutlayan bir düsünürün içsel yolculugunun hikâyesidir. Descartes, eserinin basindan sonuna kadar sistemli bir kusku yöntemiyle hareket eder, baska deyisle önceden dogru olarak bildigi ne varsa hepsini bir kenara atip tüm önyargilarindan ve temelsiz inançlarindan arinmis, ari bir zihinle yol alir, bir yandan da insanin her seyden kusku duyabilecegini, ama bir tek kendi varligindan kusku duyamayacagini temellendirmeye çalisir. Sonunda açik ve seçik olarak algilanan her seyin dogru oldugu yargisina varsa da zihnin güvenilirligiyle ilgili köklesmis kuskularinin hâlâ kendisini rahatsiz ettigini fark eder ve bunlardan ancak kendi içinde buldugu ve dolayisiyla var olan bir Tanri’dan gelebilecegine inandigi Tanri fikri üzerine tefekküre dalarak kurtulabilecegini anlar.Latinceden Türkçeye ilk kez çevrilen Metafizik Üzerine Düsün-celer, titiz ve sorgulayici üslubuyla Tanri, ruh, akil, zihin, varlik gibi felsefenin temel kavramlari üzerine egilerek okuyucuyu felsefi bir sorgulamanin içine çekiyor.