Mimesis

Montaigne, Aeneis’in VIII. Bölümündeki birkaç dize ile ilgili sunlari söyler: “Venüs çiplak halde, Vergilius’ta oldugu gibi çok güzel, canli ve heyecanlandirici degildir.” (Denemeler, III, 5). Bu yaratma sürecinin kutsanmasi anlamindaki ifade “mimesis”in varacagi son noktada sanatkarin tanriyi oynamasi ile karsilik bulabilir. Giordano Bruno (1548-1600) yaratma gücünün tanrisal kaynaklarina sahip olan sanatçiyi “eski tanri”, “baska bir tür tanri” sayacak kadar betimlemeyi abartir. Mimesis sadece yeniden olusturma süreci etrafinda dönen bir kavram degil, ayni zamanda modern zamanlarin en suursuz hastaliklarinin da tasiyicisidir. Jean Baudrillard tabiri ile günümüz bireyi Sudan iç savasi ile tuvalet kagidi reklamini ayni duyarsizlikta seyretmektedir. Bu duygusuzluk hali Adorno’nun söyledigi gibi, sevmeye yeterince açik olmadigi için sevgiye muhtaç hastalikli bireyler dogurmustur.Günümüz/ post-modernizmin “post” atladigi zamanin aydinlari agirlikta olmak üzere “mimesis”in dogusundan günümüze kadarki serüvenini özetledik. Devamen katharsis ele alinacak. Gayret bizden tevfik Allah’tan.