Muvatta

Muvatta, Imam Malik’in en meshur eseridir. Fikih konulariyla ilgili bir kisim hadisi, Medine halkinin uygulamalarini, sahabe ve tabiûn fetvalari ile Imam Malik’in kendi içtihadlarini içine alir. Bu eserde, rivayette bulundugu âsâra kiyasla, bazi meselelerde görüslerini, rivayetlerine dair tefsir ve egilimlerini, görüslerden bazilarinin digerlerine tercih edilis sebeplerini de anlatmistir. Bu eseri için çok ugrasmis, fikhin konularina göre düzenlemistir. Kalabalik bir grup, Imam Malik’in sagliginda bu eseri kendisinden okumustur. Abbasî halifeleri Mansur ile Harun Resid, Muvatta’i bütün ülkede uygulanacak bir kanunname olarak kabul etmek istemislerse de, Imam Malik içtihad hürriyetini zedeleyecegi gerekçesiyle bu tekliflerini kabul etmemistir. Muvatta’da 600’ü müsned, 222’si mürsel, 613’ü mevkuf, 285’i maktu 1720 kadar hadis vardir. Önce Hz. Peygamber’den gelen hadisleri, sonra Ashab’dan, daha sonra da tabiûndan gelen haberleri (âsâr) zikretmektedir. En sonunda da Imam Malik, kendi re’yini belirtmektedir.