Nergis

Egildi köpeklerin paylasamadigi seyi aldi yerden Basri. Almasiyla da elinden yere atmasi bir oldu. Sesinin solugunun kesildigini fark etti. Saç tellerinden ayak tabanina kadar bir yel geldi geçti üstünden. Epeyce bir zaman telasla soluyup tekrar egildi, eline geçirdigi bir sopayla dürteledi paçavrayi. Bu bir insan eliydi.Tohumu, topragi, yagmuru yasi, kitligi, küslügü, askerligi, Nergis’i konusan erkekler. Ugunan kabayel, hiriltilar, çirpina çirpina uçan gece kuslari, igde dali gibi salinan arzular, havlayan köpekler…Turgut Ulucan, o küçük köyü, o büyük meseleyi anlatiyor. Insanin insana ettigini… Ecel gibi çöken koyulugu…Nergis, bir cinayetin hikâyesi... Yeni bir yazardan sasirtici bir ilk roman. “Sonra iste biliyorsun. Nergis kayboldu”