Okulun İmkan ve Sınırları: Eğitim Sosyolojisine Giriş

Bir sey oldukça açik: Egitimdeki mevcut kriz son olmayacak ve eger geçmis gelecegin rehberiyse, bir sonraki kriz simdikinden daha farkli bir sekil alacak. Bu nedenle, eger günümüzün en popüler egitim elestirilerini oldugu gibi kabul edersek, gelecekte fikirlerimizi okuyanlar büyük ihtimalle aslinda durumdan memnun oldugumuz sonucunu çikaracaklar. Bu, egitimin sorunlarini bugün tanimlanan haliyle göz ardi etmeliyiz, ya da bu problemler önemsizdir veya sadece geçici bir modadir demek degildir. Bu ifade, eger okullar hakkinda kalici degeri olan bir seyler söylemeye çalisiyorsak, mevcut manzaradan ihtiyatli biçimde geri adim atacagimiz ve son çikan dergi yazisi, televizyon belgeseli veya ulusal komisyon raporlari tarafindan sunulandan biraz daha genis bir bakis açisina sahip olacagimiz anlamina gelir. Bu daha genis bakis açisinin kendisi, bizi sikbogaz eden sorunlarin çözümlerine giris yapmaz ve hatta baslangiçta herhangi bir çözümün var olduguna dair süphelere bile nedenolabilir. Yine de uzun vadede egitim reformu için en büyük umudumuz, okullari bugün degistirecek bir acil eylemden daha çok, bu kurumlar hakkinda sakin ve titiz bir bilgi arastirmasinda yatiyor. Bu bilgiyi elde etmek için bugünün meselelerinden ve çekismelerden geri adim atmali, bunun yerine su anda gündemde olan mevcut sorulardan daha genel sorular sormaliyiz. Bu sorular, egitim sürecinin nasil gelistirileceginin yani sira, egitim sürecinin dogasina dair sorular gibi; ya da okul olarak adlandirdigimiz kurumlarin daha iyi yönde nasil degistirilecegi ve bu okullarin karakterine iliskin sorular gibi olmalidir.