Önce Zambakları Çaldılar Uykularımızdan

Can yurdunun müptelâ kilindigi seyir hâli. Ve kalem ile kelâmin idrakini kaybederek elleri meçhule itekleyisi siir. Çocuklugumun hasret yüklü bakisi, gençligimin lirik duasi, olgunluk çagimin bestelenmemis gül yapragi, ömrümün sükût araligi… Tutunup rüzgârlarin etegine, asirlar öncesine giderek dervisan meclisine girisim ve kalbimi Lübabe direginde nesredisim. Hece hece bürüdügüm örtü siir; bahari hicra, sirâci gece. Içimin kiyilarinda gezinerek büyüyen Hû sesi. Yagmurun gözyaslarini yangina dönüstüren azuhâlim ve tennureler eteklerinde seyre daldigim ars. Ask.Bugün yokluga inat varlik emekler beniTuttugum her zambagin yüreginde yara varHatiram ki bas egmis, sarar gibi gölgeniÖmrüm O’nun yolunda kanayan bir an kadar.