Önleyici Soğuk Savaş

20. yüzyılda kapitalist dünyanın üretim merkezi ol mayı başaran ÇHC, askerî gücünün artışına paralel ola rak 2000’li yıllarda temkinli dış politikaya son vermeye
başladı. ÇHC bu bağlamda 2007 sonrasında, Güney
Çin Denizi, diğer çevre denizler ve Himalayalar’da hak
iddialarını desteklemek için askerî gücünü devreye sok maktan çekinmedi. ABD, bu dönemde ÇHC’nin, kendi
hegemonyasını tehdit edeceğini görmeye başladı. ABD
donanmasına ait “Impeccable” adlı bir keşif-araştırma
gemisinin, 8 Mart 2009’da, Güney Çin Denizi’nde, bir
ÇHC istihbarat gemisinin gözetimindeki “balıkçı gemi leri” tarafından taciz edilmesi ABD için karar noktası
oldu. ABD bu olayda ÇHC’nin gerektiğinde kendisine
meydan okumaktan kaçınmayacağını gördü ve var gü cüyle “Çin Tehdidi”ni bertaraf etmeye çalıştı. ABD bir
yandan “Çin Tehdidi” ile ulusal çıkarları sarsılan ülkeleri
ittifak çatısı altına getirmeye çalışırken diğer yandan
ÇHC’yi çevrelemeyi hedefledi. ABD liderliğindeki itti fakının genişleme eğilimi ÇHC ve RF’nin ŞİÖ ile denge
arayışına neden oldu ve dünya yeni bir soğuk savaş ikli mine doğru ilerlemeye başladı.
ABD, hegemonyasını korumak için hayata 2012’de
geçirmeye başladığı “Önleyici Soğuk Savaş” stratejisin de, ÇHC ve RF’nin sinir uçlarıyla oynayarak, sürekli
tahrik etti ve hata yapmaya zorladı. ABD, RF ve ÇHC’yi
tahrik etme potansiyeli taşıyan her coğrafyayı ve vasıta yı, hegemonyasını yitirmeme hedefinde kullanmaktan
çekinmedi. ABD, Batı dünyasını kendi güvenlik şemsi yesi altına çekmek ve ÇHC’nin Tayvan’ı ülkeye katma sını engellemek için Ukrayna savaşını tetikleyerek; bir
yandan RF’nin enerjisini tüketmesini sağlarken diğer
yandan ÇHC’ye “kızım sana söylüyorum, gelinim sen
anla” mesajı verdi. ABD’nin bu stratejisi kısa vadede kıs men başarılı oldu. RF’nin Ukrayna batağına çekilmesi
ve enerjisini burada tüketerek, Arktikler, Orta Doğu ve
Afrika’da zayıflaması ABD’nin hegemonyasını koruma
kapsamında önemli kazanımlarındandır. ABD’nin pro vokatif bir yaklaşımla hayata geçirdiği bu strateji, hege monyasını koruma içgüdüsünden beslenmekte ve uzun
vadede Bumerang etkisi yapma potansiyeli taşımaktadır.
Eğer ABD, bu stratejiden kazançlı çıkmayı başarırsa bu
bir “Pirus Zaferi” olacaktır.