Osmanlı Padişahlarında Peygamber Sevgisi

Üç kitada fethettigi yerlerde yillarca rahmetle hükmeden Osmanli Imparatorlugu’nun mayasinda ve adaletinin temelinde “Peygamber Sevgisi“ bulunmakta idi. Osmanli Sultanlari, “Efendim! Ey Allahin Resûlü! Tutuver elimden! Senden baska hiçbir seyim yok, hiçbir kimseye de siginamam“ hitabinda oldugu gibi, Peygamberimiz (s.a.s.)’e duyduklari hürmet ve muhabbeti her nefeste ifâde ederek bu duyarliliklariyla müminlere örnek olmuslar, askla çiktiklari her seferde ve kazandiklari her zaferde Peygamberimiz (s.a.s.)’in sünnetine uyarak, Yüce Allah’in rizasini kazanmayi gâye edinmislerdir. Pâdisahlarimiz kendilerini Resûl-i Ekrem Efendimizin fedâkâr bir hâdimi (Mekke ve Medine’nin hizmetçisi) olarak addederlerdi. Her islerinde Allah ve Peygamber askini vatan ve millet sevgisiyle birlestirmisler, bütün ömürlerini de bu anlayis içinde geçirmislerdir. Bu çalisma ile yüce sultanlarin hizmetlerini sizlerle paylasarak Yüce Rabbimizden mîrasyedi olmamayi ve bize yasanan ve yasatilan degerlerin idrâki içinde olmayi niyâz ediyoruz. “Yapamaz Ertugrul evlâdi sensiz! Can verir, cânâni vermez Türkler... Ebedî hâdim-ül Haremeyniniz ölsek de Ravza’ni ruhumuz bekler!“(Tanitim Bülteninden)