Osmanlı’da Eg?lence, tu¨m dini^, etnik, sosyal statu¨ c¸es¸itlilig?i ic¸inde
I?stanbul toplumunun ku¨ltu¨rel beslenme kanallarını, eg?lence du¨nyasını
bize canlı bic¸imde sunuyor.
O¨zgu¨ C¸illi, bu deg?erli aras¸tırmasında, dini^ mensubiyetin s¸ekillendirdig?i
farklı yas¸am gelenekleri ile eg?lenceler arasındaki ilis¸kileri, kadınların
bu etkinlikler u¨zerinden sosyal hayata dahil olma imka^n ve c¸abalarını,
modernles¸me hareketinin eg?lence hayatında yarattıg?ı deg?is¸imleri,
yo¨netimin ve aydınların bu yeni su¨rec¸teki rol ve tutumlarını aktarıyor.
Osmanlı do¨neminde I?stanbul’un eg?lence hayatını ele alırken,
c¸alıs¸masının merkezine sosyal ve ku¨ltu¨rel etkinlikler ic¸indeki insanı
yerles¸tiriyor. Bir anlamda Karago¨z’den ziyade, Karago¨z u¨zerinden
Karago¨z’e giden seyirciyi anlatıyor.
“I?nsanların sadece kendi hemcinsleriyle sosyalles¸ebildig?i Osmanlı
toplumunda eg?lence do¨nemlerinde bahs¸edilen gec¸ici özgürlüğü
içselleştirememiş bireylerin davranıs¸larının bir uc¸tan dig?er uca
savrulabildig?i go¨ru¨lu¨r. Yu¨zyıllar boyunca geleneksel go¨sterilerde,
bastırılmıs¸ her tu¨rlu¨ duygunun serbestc¸e dıs¸avurumuna alıs¸an ve bu
go¨sterileri seyirci olarak izlemeleri konusunda herhangi bir kısıtlamaya
maruz kalmayan bireyler, 19. yu¨zyılın modernles¸mis¸ du¨nyasına o¨zgu¨
yeni ku¨ltu¨rel ortamlarda da o¨nceleri eski alıs¸kanlıklarını muhafaza
etmeye c¸alıs¸mıs¸tır. Ancak bu yeni hayatın adab-ı muas¸eret kuralları
yavas¸ yavas¸ kendilerini dayatmıs¸, eg?lence esnasında her s¸eyin mubah
go¨ru¨lmesi olgusu, yerini belli bir go¨rgu¨ye bırakmıs¸tır.”
Özgü Çilli
Renk Bilgisi
karışıkçokrenkli