Öykünün Bahçesi

Kisa öyküyü niçin öykünün ta kendisi olarak anladigimi Öykünün Bahçesi'nde anlatmaya çalisiyorum. Sait Faik, bizim edebiyatimizda öykünün ayri bir tür olarak ne denli yeri doldurulamaz oldugunu, hem de abartisizca ortaya koydu. Köktenci bir degisiklige yol açarken, öyküyü siirin yaninda bir yere oturttu, romanin baskisina karsi ona direnç ve kisilik kazandirdi.Türk edebiyatinda öykünün her zaman özel bir yeri oldu. Semih Gümüs, ülkemizde 90'lardan baslayarak artan bir ilgiyle okunan, yazilan öykünün izini bir elestirmen olarak sürdü. Adam Öykü, Notos Öykü gibi dergiler yayinlayarak, yasanan verimliligin itici güçlerinden biri oldu, tartismalar yaratan yazilar yazdi. Öykünün Bahçesi, öyküyü yakindan izleyen, sevgiyle okuyan ve elestiren bir elestirmenin öykü üzerine yazilarini bir araya getiriyor.Ince Kapak: