Pencere

Gözlerimi kipkizil alevler gökyüzüne yükselirken açtim. Atpazari’nin dibindeki Ermeni Mahallesi yaniyordu. Hem de ne yanis!Evlerin pek çogu alevler içindeydi. Içinde bulundugum ev insa halinde oldugundan, içeride aileden kimsecikler yoktu.Dülger Hasan Usta ile sivaci Hayri Usta da islerini birakmislar, benim gibi dehset içinde yangini seyrediyorlardi.Eylül ortalarinda olmamiza ragmen, yanginin hararetinden olacak, havada ilik bir yel savruluyordu. Göklere yükselen alevlerin ve dumanin arasindan bombos bir kayalik olan, sonralari Altindag diye anilacak Hidirlik Tepesi, kâh kayboluyor, kâh gözüküyordu. Ermeniler birkaç yil evvel zorunlu göçe tâbi tutulduklarindan, yanan evler tümden bosmus. Herhangi bir taskinliklari görülmemis olan Engürü Ermenilerinin de tehcire tâbi tutulmus olmasi insanlari üzmüstü, lakin Ermenilerin Güney’de ve Dogu’da hayli mazarratliklari oldugu benim kulagima bile geldi.