Quentin Tarantino

Siddet, bir sanatçi olarak benim yetenegimin bir parçasi. Eger toplumu ya da bir insanin bir baskasina ne yaptigini düsünmeye koyulacak olursam kendimi kisitlarim. Hem ben siddeti seviyorum. Siddet, yasadigimiz dünyanin bir parçasi. Siddet insanlarin aklina yeni fikirler getirir, ayrica son derece sinemasal bir ögedir. Kaldi ki, bir filmde gösterilen siddeti sevip sevmemeniz ile yine bir filmde çok miktarda dans sahneleri olmasindan hoslanip hoslanmamaniz arasinda bir fark yoktur. Zaten benim filmlerimde karakterlerin de özgün bir serbestlikleri vardir. Karakterlerim çekim asamasinda birbirleriyle dogaçlama konusur, kendi yollarini arayip bulurlar. O yüzden, bir hikayeyi bastan sona anlattiginiz bir senaryo tretmani asla yazamam. Ben o tip yazarlardan degilim, benim yazmaya koyulana kadar cevabini kasten vermek istemedigim sorularim olur.Demek istedigim, ben kendimi hiçbir zaman baskalarina satmak amaciyla metinler kaleme alan bir yazar olarak görmedim. Aksine, kendim yönetip çekeyim diye hikayeler kuran bir yönetmen olarak gördüm. Ben derdimi sinema terimlerini kullanarak anlatmaya çalisiyorum, hepsi bu..."