Racon

“Racon’un hüküm sürüp de arsizi ugursuzu terbiyeye secde ettirdigi topraklara destursuz girilmez; sayisiz gözü karanin esamisini rüzgâra salmis payitahtta bahtiyarliga zeval getirilmezdi.Racon sahipleri en kadim kitaplarda yazmayan, en muteber hocalarin anlatamadigi, anlatsalar dahi gayrisinin anlayamayacagi nizamlar üzere dogarlar, hüküm sürerler ve unutulurlardi.”  Fatih Ömeroglu, payitahtin egri bügrü sokaklarinda bin yildir âleme nizam veren yanilmaz dogrunun, “Racon”un öyküsünü anlatiyor. Civanmertlerin sevdasi, arsizin ugursuzun cezasi, kizil bayramin cefasi hep Racon’dan soruluyor. Birbirine yaslanarak ayakta kalan cumbali evlerin, birbirine bilenerek ayakta duran babayigitlerin akibeti bir kivilcima bakiyor. Tasliktan mektebe, külhandan kahveye siçrayan bin bir türlü mavraya ragmen gelenek bozulmuyor, Racon’un hasi kesilmeye devam ediyor. Ömeroglu, Racon sahibi biçkin delikanlilar diyarinin kapisini fiyakali bir dille araliyor.