Rappaccini’nin Kızı

Ingilizce edebiyatin dil üstatlarinin önde gelenlerinden Nathaniel Hawthorne’un sira disi bir uzun öyküsüyle karsi karsiyasiniz. Zaten kendi siradan biri sayilmayacak bu yazar hiç de siradan olmayan bir sey anlatiyor. Hem gerçek üstü (ya da disi), hem de birçok gerçegi çagristiriyor. Okuyana bagli hepsi. Isterseniz “Iste! Kadin-erkek iliskileri böyle bir seydir!” diye yerinizden siçrayabilirsiniz. Belki de “Ne diyor bu adam? Niye böyle imalarda bulunuyor?” diye merak edebilirsiniz. Ne tepki verirseniz verin, bilmelisiniz ki “Rappaccini’nin Kizi” dünya çapinda yankilar uyandirmis, iki kez filme alinmis, birçok dile çevrilmis, birçok kez opera olarak sahnelenmis. Ayrica basina gelen en güzel seylerden biri ünlü Meksikali ozan Octavio Paz’in öyküyü dramatize edip tek perdelik bir oyun haline getirmis olmasi. Bu öyküde her sey öylesine canli tasvir edilmis ki, rengârenk çiçeklerle bezeli bir bahçenin önünden geçerken akliniza “Rappaccini’nin Kizi”nin gelmemesi mümkün görünmüyor. Mutlaka animsayacaksiniz bu öyküyü, hele o bahçede çiçeklerle ugrasan bir hanim görürseniz hafifçe ürperebilirsiniz bile. Zeynep Avci