Rimbaud

Seytani yaraticiliginin müthis pariltisini 16 yasinda bir delikanliyken dünyaya saçmaya baslayan Fransiz sair Arthur Rimbaud (1854-1891), hayli sarsici olaylar yasadiktan sonra tutkulu bir iliski sürdürdügü Paul Verlaine’e ve siir yazmaya ilgisini yitirerek ortadan kaybolur. Çesitli efsanelere kaynaklik eden hayatinin bundan sonraki döneminde on üç ülkeye yolculuklar yapar; fabrika isçiligi, ögretmenlik, dilencilik, liman isçiligi, parali askerlik, denizcilik gibi çok çesitli mesleklere girip çikar. Yarali bir genç olarak o zamanin uygar dünyasinin disinda kendini arar. Bulur da… Habesistan’a yerlesir, is kurar, ev kurar, silah ticareti dahil bir sürü is yapar. Delikanlilik çaginda Fransa’nin müesses nizamini reddeden Rimbaud, orta yaslarinda Harer’in o kadar müesses olmayan nizaminda saygin bir yer edinir kendine…
Sonuçta o kisacik isiltidan geriye kalan, etkisini günümüzde de sürdüren az sayida siiri, mektuplari ve André Breton’un sözleriyle “gerçek ergenlik tanrisi” halini gösteren essiz fotografidir. Kendisi siir yazmaktan erken vazgeçmistir ama dünya, tadini bir kez aldiktan sonra Sarhos Gemi’yi, Illuminations’i, Cehennem’de Bir Mevsim’i okumaktan vazgeçmemistir.
“Rimbaud, bu yüzyilin ‘lanetli, ücra sahilleri’nde, tanimadigi okuyucularini hem ‘cinnet’in insani götürmesi kaçinilmaz olan cehenneme karsi uyaran, hem de oraya nasil gideceklerini gösteren süpheli bir varliktir hâlâ.”
Graham Robb’un, elinizdeki biyografisi, Fransa’dan Afrika Boynuzu’na, siirden çöle Rimbaud’nun hayatinin izini sürmekte ve kimi sinirlari zorlayarak kayda geçirmektedir. Onun delifisek ruhuna ulasmak için de ancak bu kadari yapilabilir zaten.