Sensiz İstanbul

Bazen kalkip gidesi geliyor insanin çok uzaklara hiç kimseyi tanimadigi bir yere…Sifirdan basla hayata, bastan basla her seye, hiçbir sey yasanmamis gibi. Hiç olmamis gibi gidesi geliyor insanin ama gidemiyor. Orada kaldigi her an sehir ona küfrediyor sanki. Her zaman geçtigi yollar ona daraliyor ve her baktigi yer onu animsatiyormus gibi… Sonra karar veriyorsun gitmeye, biletini alip esyani hazirliyorsun. Seni yolcu etmeye bir kisi bile gelmiyor, tek bir kisi bile "Gitme!" demiyor. Biri çikip gitme dese gitmeyeceksin biliyorsun ama o kadar eminsin ki yalnizligindan aklina bile gelmiyor bunlarin hiçbiri. Kalkis saati geliyor ve tam o anda arkadan bir ses geliyor. Anilar!"Dur gitme, beni birakip nereye gidiyorsun ?"(Tanitim Bülteninden)