Sevgi Tohumu (Habbetü’l-Mahabbe)

Gerek Kur’an-ı Kerim ve gerekse hadis-i şeriflerde hubb, muhabbet ve meveddet ile bunlardan türetilen kelimelerle epeyce yerde geçen sevgi kavramı, tasavvuf tarihinde ilk dönemlerden itibaren sûfîlerin üzerinde durduğu, hakkında çokça görüş serdettiği önemli kavramlardan biri olmuştur. Nitekim bu kavram, Rabia Adeviyye (v. 185/801), Ma’rûf Kerhi (v. 200/815), Zünnûn Mısri (v. 245/859) gibi sûfîlerin görüşlerinin temelini teşkil etmiş, Hâris Muhasibi (v. 243/257) ve Amr b. Osman Mekkî (v. 297/910) gibi sûfîler tarafından müstakil risaleler kaleme alınmasına sebep olmuştur.
İşte muhabbetle ilgili müstakil bir risale kaleme alanlardan birisi de 17. asrın önde gelen şeyh, âlim ve şairlerinden olan Seyyid Aziz Mahmud Hüdayi Hazretleridir. Hüdayi Hazretleri, Habbetü’l-Mahabbe (Sevgi Tohumu) adını verdiği Arapça küçük risâlesinde Allah, Habibullah, Ehl-i Beyt muhabbetini ayet, hadis ve büyük Allah dostlarının sözleri, menkıbeleri ışığında ele alıp incelemiştir.
Elinizdeki bu eser, Hüdayi Hazretleri’nin söz konusu risalesinin Osmanlı Türkçesi ile yapılmış tercümesinin orjinal metninin yanında bu metnin yeni harflerle çeviriyazılı ve sadeleştirilmiş şeklini ihtiva etmektedir. Eserde ayrıca Hüdayi Hazretlerinin hayatı, eserleri ve risalesinin kısa bir değerlendirmesi ile mütercim Mustafa Enver Efendi’nin hayatı ve eserleri hakkında ana hatlarıyla bilgiler yer almaktadır.