Solo

Yüz yasindaki münzevi bir Bulgar hayata ve dünyaya nasil bakar? Hint asilli Britanyali yazar Rana Dasgupta, Solo'da bu sorudan yola çikiyor. Hayatinin son demlerini yasamakta olan Ulrich'in kendini oyalamak için yapabilecegi pek bir sey yoktur artik; o da kalan zamaninda kendini anilarina birakir. Bir asirlik ömrü boyunca neler görmemistir ki: savaslar; kapitalizmden komünizme ve komünizmden kapitalizme geçisler; bilim, teknoloji ve sanattaki devrimler... Sadece Bulgaristan'in degil, dünyanin da degisimine tanik olmustur Ulrich – ve kendi yasami da bu degisim dogrultusunda sekillenmistir. Elbette böyle uzun bir hayat ziyadesiyle aci ve hayal kirikligi da barindirir içinde, ama Ulrich'in bunlara karsi saglam bir silahi vardir: yillar önce görme yetisini kaybetmesiyle daha da pekisen engin hayal gücü. Dünyanin unuttugu ama dünyayi unutamayan bu yasli adam, gerçek hayatta yapmak isteyip de yapamadiklarini ve istemedigi halde yapmak zorunda kaldiklarini hayal dünyasinda telafi etmeye çalisir. Böylece hayallerini anilarina katik eden Ulrich'in iç yolculugu hayatla buruk bir uzlasmaya dönüsür.