Son Merhamet Çağrısı

Hâbil ve Kabil’le baslayan mücâdele bugün yeryüzünde farkli isimler altinda sürüp gidiyor. Siddet/savas/terör/ölüm ve buna bagli olarak kan ve gözyasi sel olmus akiyor. Ne adina olursa olsun merhametsizlik, zulüm, kabalik, bencillik, câhillik hayatin her alanini olanca gücüyle etkilemis. Nasil durulacak bu olaylar, nasil düzelecek bu gidis?
Hiç süphe yok ki merhametin kaynagi dindir ve dinden nasîbi olmayanin merhametten de nasîbi yoktur. Insanlik dünyasi günümüze kadar merhametten ne ögrenmisse bunu, vahyin yeryüzündeki temsilcileri ve tebligcileri olan peygamberlere borçludur. Peygamberler merhamet elçileridir ve Yaratici Kudret tarafindan insanliga merhameti ögretmek üzere gönderilmislerdir.
Bu anlamda Hz. Peygamber en büyük kiyâmettir. Çünkü O, en büyük degisimin mimaridir. Bu yüzden O’na “âhir zaman peygamberi” denmistir. “Âlemlere rahmet olarak gönderilen” peygamberin “son peygamber” olusu, O’nun ayni zamanda merhametin de “son çagricisi” oldugunu bize anlatmaktadir. Insanlik, unuttugu merhameti yeniden ögrenmede O’nun çagrisina kulak vermek zorundadir. O, Son’dur ve O’nun çagrisi, tüm insanligin telâfisi mümkün olmayan gidisâtina son alternatiftir. Dilegimiz, içinde yasadigimiz çagin bir “Merhamet Çagi”na dönüsmesidir.
Iste bu mütevazi çalismamizin amaci –suya atilmis bir tasin olusturdugu daireler gibi- insânin kendinden baslayan ve gittikçe büyüyen merhamet dairelerini elimizden geldigince tanitmak ve yansitmaktir. Buz çölünde yol alanlara, tas kesilmis kalplere bir sicaklik olmasi ümidiyle, zulmün ve merhametsizligin çagdas karanligina bir mum yakmaya çalistik. Titrek, zayif ve ciliz isigimizin hiç sönmeden, gittikçe Nûr’a dönüserek güzelliklere vesile olmasi niyâziyla.