Söylem Kurallar Meditasyonlar

Modern Felsefenin öncüsü olarak tanidigimiz Descartes (1596-1650) yasaminin büyük ve en verimli bölümünü Protestan Hollanda’da geçirdi. Adi ile bilinen Kartezyen Koordinatlar dizgesini bulan Descartes, modern bilimin hiçbir dalinin onsuz yapamayacagi Kalkülüsün gelistirilmesinde temel olan Analitik Geometrinin de bulucusudur. Descartes ayrica Fizik, Tip ve Ruhbilim üzerine çalismalari ile de modern görgül bilimlerin öncüleri arasinda yer alir.Descartes Felsefenin ve Bilimin özsel ussal birligini kabul etti, ve bilime paha biçilmez katkilarda bulunan her bilimci gibi Doganin, Tinin, bütün bir Varolusun ussalliginin derin bir bilincini tasiyordu. Hiç kuskusuz bir yandan bilgide yöntemin zorunlugunu görmesine karsin, yöntemin kendisinin kavrami konusunda yetersiz kaldi. Öte yandan dogru olarak Felsefenin ve Bilimlerin birligini kavramasina karsin, bu birligi Felsefenin ve Görgül Bilimlerin birligi olarak anladi ve uyguladi.Geleneksel felsefecilik bugün de Felsefenin kavramindan yoksundur ve sanki Felsefe salt bir tür yazin sanati imis gibi yöntemsiz, içeriksiz, bilgisiz denemeciligini sürdürür. Sanki Descartes Yöntem diye birseyden söz etmemis gibi, sanki Spinoza bu zorunlugu görerek Geometrinin yetersiz de olsa belitsel yöntemini genel olarak bilim için uygulamayi denememis gibi, sanki Kant bilimin dizgesiz olamayacagini ve Fichte bilgi için tanitlamanin saltik olarak zorunlu oldugunu vurgulamamis gibi, ve sanki son olarak Hegel tanitlama, yöntem ve dizge kavramlarinin özsel birligini kavramamis, açimlamamis ve uygulamamis gibi, geleneksel felsefecilik bütün bir yeryüzü üzerinde ve bütün bir modern dönem boyunca Felsefeyi bir tür derme çatma denemecilik olarak, bir tür kisisel, öznel, keyfi görüsler üretimi olarak uygulamayi sürdürmektedir. Aziz Yardimli