Söz ve Müzik Teoman

Sarkilar nasil yazilirlar, ne derler, siz nasil anlarsiniz? Hangileri tam yüreginizden vurur? Sarki ne zaman sarkiya, ne zaman hayata benzer? Bazilari niye sadece sarki, bazilariysa yasamin ta kendisidir? Hüzünlü sarkilar daglayan biçaklardir, biraz fazla kaçarlarsa pansuman niteliklerini kaybederler. En steril ve etkili olan yöntemlerinde alkol de yardim eder ve her seyi anlatirlar, her seyi hatirlatirlar. Hatta siz onlari sevmeseniz bile. Sanki cevap üçmüs gibi gelir, sarkilar yön olarak kaça ayrilir diye düsündügünüzde; "Kendine, karsidakine, etrafa" dogru... En az yaralayani ve en az inanilani üçüncü siktir ve etrafa söylenir. En fazla inanilani ise "ikinci sik", karsidakine olanidir ve bir monolog olarak söyleme-dinleme iliskisini en özel alana kurar. Sanki yatakta ikinizsinizdir, sizin mecaliniz ve lafiniz yoktur, o ise söyler, söyler. Ayni, ask sözleri gibilerdir, siz hissetmiyorsaniz duymazsiniz da. Ve sizin için gerçek degillerdir, olamazlar. Sarkilar ayni sessizlikte kalir, monolog ise siz istediginizde söylenmek üzere CD, Kaset, mp3 ya da plak formatinda bekler, inanacaginiz zaman çalarsiniz, sanki ilk kez dinlemis gibi olursunuz. Bazen tam dogru yere dokunur, "Hah" dersiniz, " iste tam orasi, biraz daha yukari çik, hah iste tam da orasi".