Tahran'ın Damları

Iran’in baskenti Tahran’da, on yedi yasindaki Pasa 1973 yazini en iyi arkadasi Ahmed’le birlikte evinin daminda geçirir. Gelecekleri üzerinde konusur, hayat hakkinda yakici sorular sorarlarken, biçak gibi keskin sirlarla ve kabullenilmesi zor gerçeklerle yüzlesirler. Pasa’yi, Iran’in devrime yaklasilan döneminde, Sah’in zalimligiyle yankilanan sokaklarda, çocukluktan yetiskinlige geçisin, büyümenin sancilari beklemektedir. Simdi damlar daha karanlik, ama yildizlar daha parlaktir.Etkileyici ve duygusal olarak güçlü olan bu romanda, Mahbod Seraji hepimizin ortak paylastigi insani deneyimleri, yani gülümsemeleri, gözyaslarini, aski, korkuyu ve her seyden öte umudu zihinlere ustalikla islerken, ayni zamanda eski Fars kültürünün içinde ateslenen güzellik ve zalimligi gözler önüne seriyor.“Tahran’in Damlari birçok güzel hatirayi gözyaslari ve sevimli gülümsemeler içinde harekete geçiriyor; damlarda yildizli geceler; uzun, kayip asklar; Pehlevi rejiminin absürd asiriliklari ve adaletsizligi içinde yogun ve tutku dolu bir öfke.”Nahid Mozaffari“Bu büyüleyici romanda, Mahbod Seraji zalim Sah’in son günlerinde yeseren gizli bir askin hikâyesine espri ve insanlik katiyor. Iran’daki devrimin arka planinda, Pasa ve Zari’nin öyküsü en baskici zamanlarda bile gençler arasinda alevlenen ask ve umudun güzel bir isareti. Seraji muhtesem bir yetenek.”-Sandra Dallas“Böylesi canli ve etkileyici bir anlatimla karsi karsiya kalmak ne büyük bir zevk. Bir sairin sesi ile, Seraji evrensel bir ask, kayip ve umudun öyküsünü anlatiyor. Her seyden önemlisi iste bu umut, son sayfa bittikten sonra bile kalacak. Tanriya sükür Seraji gibi bir yazar var ve dünyalarimiz ne kadar ayri olursa olsun, yüreklerimizdeki insanlik noktasinda hepimizin bir oldugunu gösteriyor, Seraji.”William Kent Krueger