Tarihi Musahabe

Islâmiyet’in ilk devirlerinde yetisen sairlerden Abdürrahman, tanidigi ve tanimadigi kizlar için gazeller yazardi, ellerini bile sikmadigi o zavallilarla gezip dolasmis, gülüp oynamis gibi bir lisan kullanirdi. Babasi da büyük bir sair olan bu adamin su düsüncesiz hareketi yüzünden birçok kizlarin adi dillere düsüyordu, bir çok aile babalari istirap çekiyordu. Çünkü sairin kalemi kuvvetli oldugundan siirleri her yerde okunuyordu ve onun sevistigi kizlarin isimleri de meclislerde sohbet mevzuu oluyordu. Abdürrahman bir gün hükümdar Muaviye’nin kizi için de bir gazel yazdi, dostlarina dagitti.
(Tanitim Bülteninden)