Tek Yatakta İki Kişi Geceleyin Yaşanan Tatlı Savaş

Yatak odamiz ve yatagimiz, hayatimizin yaklasik yarisini geçirdigimiz  en mahrem mekânimiz. Yorgun bir günün sonunda yorganin altina  girip dinlendigimiz, huzur bulup gevsedigimiz, ertesi gün için güç  topladigimiz bir siginak, tazelenmeyi ve yenilenmeyi temsil eden neredeyse kutsal bir alan. Ancak çogu zaman bu kutsal alani bir baskasiyla, yani esimizle paylasiriz. Onu ne kadar sevsek, ortak hayatimiza ne kadar deger versek de, bazen varligi çesitli sikintilar dogurur. Sevdigimizin kimi aliskanliklari keyfimizi kaçirir, hatta kimi zaman uykumuzu bölerek gecemizi kâbusa çevirir. Geceleyin sicak basanlar ve üsüyenler; uykusunda konusanlar, kipirdayanlar, tekme atanlar ve hiç hareket etmeden kalip gibi uyuyanlar; yatagin tamamina yayilanlar ve bir köseye sikismak zorunda kalanlar; horlayanlar ve en ufak bir sesle uykusu bölünenler… Peki birlikte uyuyan kisilerin bu farkli aliskanliklari bir araya getirip ortak bir uyum gelistirmeleri nasil mümkün olur? Bu uyum gelistirilemediginde, eslerin ayri yataklarda, hatta gerekirse ayri odalarda yatmasi çözüm müdür? Bu sözde “çözüm”, iliskiyi nasil etkiler? Esler rahat ve deliksiz bir gece uykusu ile sevgilinin sicakligi arasinda bir tercihte bulunmalari gerektiginde dengeyi nasil kurarlar?Jean-Claude Kaufmann Tek Yatakta Iki Kisi’de, eslerin yatakta karsi karsiya kaldiklari kisisel konfor arzusu ile yakinlik ve sefkat ihtiyaci arasindaki sürekli karsitligin izini sürüyor. Çok sayida taniklik isiginda, yatakta yasanan uyumun ya da uyumsuzlugun, iliskinin genelini nasil belirledigini tartisiyor. Yazar, her gece yataklarimizda yasanan “tatli savas”ta, bizi kendi aliskanliklarimizi gözden geçirmeye davet etmeyi de ihmal etmiyor..