Tolstoyun Günlüğü- Bilgelik Takvimi

O adam. Uzunca sakalli. Elinde kalem; yazan adam. O yasli adam. Zamanin en sasaali, en gürültülü dönüsümlerinin yasandigi bir yüzyilda sadece içinin firtinalarina kulak kabartmis bir münzevi. Koyu zulümlere, kati ayirimlara zemin olmus bir mekanin ortasindan bulanmadan kalbimize akmis bir büyük düsünce irmagi. Tolstoy, çok görmüs ve çok yasamis “bir suskun bilge dede“ imajini tamamlar çogu okurunun dünyasinda. Sanki anlatmak için torunlarinin sormasini bekliyor gibidir. Onun uzun sakallarina tutunan zamanlar ne kadar eski ve koyu ise, kaleminden beyaz sayfalara düsen notlar bir o kadar yeni ve tazedir. Zihinlerimizde yer eden o yasli görüntüsünün aksine, Tolstoy, milliyetin ve mekanin üzerine çikabilmis, zamanin ve aliskanliklarin yukarisinda durabilmis, her an degisime hazir, her an dönüsmeye çagiran bir genç sesin temsilcisi olarak dolasiyor aramizda simdi. Tolstoy’u hem bir bilge dede hem heyecanli bir genç ses olarak görmenin çeliskisi, Her Güne Bes Düsünce’de çözülür. Tolstoy, bu özel eserinde, tipki yeni yetme bir delikanli gibi kendi düsüncelerini besleyecek ve hayallerini zenginlestirecek sözleri toparliyor. Kendi çagdaslari da içinde olmak üzere bir çok düsünürden süzerek topladigi sözleri, yilin her gününe yayiyor, yer yer sözlere suskun bilge dedenin üslubunu da katiyor. Her Güne Bes Düsünce, Tolstoy’u sadece bir yazar olarak degil, bir editör olarak, bir seçkiler çalisan bir yayinci olarak karsimiza çikarir. Kendisini aydinlatan sözleri, kendi aydinligi içinde bizlere sunarken, okumayi az da olsa her günün aliskanligi haline getirmemiz de telkin ediyor. (Arka Kapak)