Türk Kültür Dünyasından Portreler

Kurtulus Kayali’nin bu kitabinin arka planinda, birçok çalismasinin ardindaki ayni kaygi yatiyor: Türkiye’nin düsünce hayatinin ve entelektüellerinin aktüaliteye esir olusu ve “yerli“ duyarliliktan uzakligi... Önceki derlemelerde oldugu gibi agirlikla sosyal bilimcilerin portreleri üzerinden gözlemler yapiyor Kurtulus Kayali. Ancak sosyal bilimciler disinda da düsünce ve kültür insanlarinin portreleri var: Sair Cemal Süreya... “Aslina rücu etmek“ ya da bir tür düsünsel süreklilik çizgisi ile “döneklik“ ithami arasindaki Çetin Altan... Siyasetçilikten ziyade düsünsel yaninin önemini vurguladigi Bülent Ecevit... Yanlis konumlandirildigini savladigi “Hasan Ali Yücel... Karikatürist Ali Ulvi... Kadri bilinmemis “mahçup“ mizah öykücüsü Özdilek Erdem... Ve tabii sosyal bilimciler: “Siyasal ve entelektüel iktidar odaklarindan uzak bir düsünce adami“, Hilmi Ziya Ülken... “Siyasal konjonktürün düsüncelerini biçimlendirdigi bilim adami“ Emre Kongar... Kayali’nin israrligini, iç tutarliligini ve gözünü Türkiye’nin özgünlügüne açik tutusunu vurguladigi Niyazi Berkes... 1960’larin entelektüel ortamina damgasini vuran özellikleri ve akademisyen kimligiyle Behice Boran... Hem döneminin etkilerine tabi olmayisi hem de biyografisi itibariyla “atipik“ bir entelektüel olarak Idris Küçükömer... Türkiye’nin düsünce ve kültür dünyasi hakkindaki bu yazilar; sözkonusu ortamin “kisirligina“ iliskin nedenlerle birlikte, o nedenler hakkindaki önyargilari da sorguluyor.(Arka Kapak)