Türklüğe İhtida 1870-1939 İsviçre'sinde Yeni Türkiye'nin Öncüleri

Kiyametvârî bir “çag dönümü” ikliminde, ancak en güçlülerin hayatta kalmaya imkâni ve hakki olacagina inaniyorlardi. Devleti ve milleti yok olmaktan kurtarmak için, “hastalikli uzuvlari” kesip atmak, “mikroplari” topyekûn temizlemek gerekliydi. Ve tabii milleti, milletin öncülerini bu gerekliligin kesin inanciyla donatmak... Osmanli’nin son yillarina ve “Yeni Türkiye”nin kurulusuna damgasini vuran elitler kusaginin benimsedigi Türk milliyetçiligi ideolojisinin ana hatlari böyle tanimlanabilir. Bu ideolojinin biçimlenmesinde, Jön Türk ögrencilerin, 19. yüzyil sonu/20. yüzyil basinda cazip bir ögretim merkezi olarak ragbet ettikleri Isviçre’deki etkinlikleri küçümsenemez bir rol oynamistir. Cenevre Türk Yurdu, Türkçü akimin gelismesinde önemli bir ugraktir. Basta Mahmut Esat Bozkurt olmak üzere Isviçre’de tahsil gören birçok “güzide”nin, Yeni Türkiye’de önemli yerlere gelmesi tesadüf degildir.Hans-Lukas Kieser, etno-merkezci ve sosyal Darwinist Türk milliyetçiliginin Isviçre sahnesindeki fikrî provalarini masaya yatiriyor. Ayrica, bu milliyetçi ögrenci diasporasinin, Lozan görüsmelerinde kamuoyunu etkilemekteki rolüne deginiyor. Son olarak, “Isviçre baglantisi”nin erken Cumhuriyet döneminde de sürdügüne dikkat çekiyor: Atatürk’ün tarih görüsünde, Cenevreli antropolog Pittard’in etkisi vardi – ve Afet Inan da tahsil için Pittard’in yanina gönderilmisti...