Üç Yüz Adam Saat

“Yapicilar türkü söylüyor, yapi türkü söyler gibi yapilmiyor ama…”Yasanmis bir kalipçi hikâyesi anlatilir; ‘görkemli bir otel insaatinin havuzunda, kalipçi ustasi olarak çalisirmis adamin biri. Hem de öyle bir ustaymis ki, çivileri çakarken tahtalar dile gelir, türkü söylermis mübarek! Kalip tahtalarini oya gibi ördügü havuz öyle büyükmüs ki, ucu bucagi görünmezmis. Hayli bir zaman sonra isi bitmis ve santiyeden ayrilmis bizim ustalar ustasi kalipçi. Kisa bir zaman sonra, çay içerek demlendigi bir aksamda, haberleri izlerken televizyonda görkemli bir otelin açilisina tanik olmus. Kusbakisi çekilmis otel havuzunun görüntülerine bakip: “Eloglu ne havuz yapiyo be birader!” demis hayran hayran. Allah’tan çocuklari uyarmis: “Senin çalistigin, kalibini yaptigin havuz bu!” demisler, babalarinin saskinligina gülümseyerek. Demem o ki; yaptiklari isin kendinden oldugunu bilmez hiçbir çalisan, hele ki, yurdundan uzak baska ellerdeyse çalistigi yer. Mesafeler çok kisadir ise giderken, gelirken de bir o kadar uzun... Giderken bir yudum uykuyu çok görür insafsiz soför, hemen varilir çalisilan yere. Her yer beton, her yer çelik, her yer kaynatilacak borudur. Adim atacak yer, nefes alacak hava yoktur ve her sey imalati yapilacak projedir. Atilmadan betonlar kazilmis çukurlara, duvarlar sivanip boyanmadan, çelikler üst üste getirilip vidalanmadan, borular çapaklarindan temizlenip kaynatilmadan, dagilmaz havadaki bu gerginlik.