Uçtaki Adam

Ülkemizde henüz zayif bir mevkide bulunan tarihi ve nehir roman türlerinin erken ve güzel örnekleri...
Köse Kadi ve Uçdaki Adam birbirini takip eder tarzda yazilmis; esas karakterlerin bir ikisi eksilse de yardimci ve gölge karakterlerin önemli bir kismi iki romanda da var olmustur. Özkisi, gidis heyecaniyla dönüs acisini birbirine ekleyerek Macar serhadlerindeki sergüzestimizi hikâyelestirmis. Serhad boylarinin atmosferini olustururken gerçeklere riayet etmeye gayret etmis, ayrintilari islerken hayal gücünün okuyana zevk veren kivrimlarinda dolasmis. Romanlar böyle bir amaçlari olmasa dahi okuyucuya bir bilinmeyen tarih muhayyilesi kazandiriyor ve fetih mücadelelerinin zannedildigi kadar iptidai bir hüviyetinin olmadigini; hadiselerin zannedildiginden daha çetrefilli bir mahiyet arz ettigini düsündürüyor.
Harap kulübelerde yasayan casus dilenciler vardir; kâsanelerde gününü gün eden korkak yöneticilerde. Cihansümul bir imparatorlugun daracik bir havalide can bulmaya basladigi vakitlerde, tarih yalnizca kiliçlarin gölgesinde serinleyen bir tembel degildir. Akil oyunlarinin ve bin bir türlü cambazligin da bu olusta bir rolü vardir.
Varliklarinin her zerresini Devlet-i Ebed Müddet’e adamis Osmanlilari okurken gözleriniz dolacak.
(Tanitim Yazisindan)