Uzağın Sesi

Hafiften bir sarki dokunuyor saçlarima. Eski bir kitabin sayfalarinda geziniyorum. Bir dilek olmak istiyorum ardiç agacinin dalina konmak, bir çesmenin ölümsüzlügüne kavusmak için. Ölümlülerin dünyasinda bir agit, herhangi bir yürekte sevda. Unutulmus bir toprakta tohum. Eski bir duvarin yorgunluguna uzaniyorum. Bahar öpüyor saçlarimi. Sefkatlimi sefkatli. Sonra bir ‘’Igde Kokusu’’. Her sey ‘’Biraz’’ degil miydi aslinda?.Pervazin kenarina konan serçe, biraz sevgi artigi, içtigimiz su biraz hayat kirintisi,yedigimiz ekmek biraz umut!.Bu gün bütün bunlara karistim.Biraz suya , biraz havaya, biraz da sokaga!.Genç çocugun kirgin bakislari degdi gözlerime. Yürüdüm hayat herkes için ‘’Biraz’’di aslinda.Yagmur yagiyordu Istanbul’a.O ise kaybettigi düsünün ‘’Sakli Anahtar’’ina agliyordu. ‘’Sokak hem içimizde hem de disimizdaydi’’O kadar yogun akiyordu ki. Sesler ve sokak birbirine karisiyordu.’’Ses’’ beni kendine çagiriyor. Onun büyüsüne kapiliyorum. Onu dinliyorum. Yüregime dokunuyor. Onu anlamami istedigini düsünüyorum. Onca sesler arsinda ‘’sesiyle’’ var olma savasi verdigini artik biliyorum. Ve bütün bunlarin bir deniz minaresinin iniltisindeki ‘’UZAGIN SESI’’oldugunu anliyorum. Cansaran Kiziltas.‘’Cansaran Kiziltas, simsicak anlatimi, saf ve pür dünyasi. Bir gergef gibi duygulari ve olaylari isleyisi ile dikkati çekiyor. Öyküleri yer yer deneme ve siir sinirlarini da tasmakla birlikte, edebiyatin kendine özgü sinir tanimazligi içinde bu okurun dimaginda güzel bir tat birakiyor’’Sadik YalsizUçanlar.''Cansaran Kiziltas bu hikayeleriyle beni çok tanidik yerlere götürdü. Yasanmis ve bedeli ödenmis satirlar bunlar. Birde yürekten gelisleri var ki, çok yakici''... Mario Levi