Vahiyle Gelen Hayat

Her toplum ve her sahis tarafindan uygulanabilecek ve örnek alinabilecek bir özellige sahipti, Allah Rasulü’nün hayati. Bütün safhalari, insanlar için takip edilmesi istenilen bir hayat tarziydi onun hayati. Üstün ahlakin, güzel adetlerin, asil ve mutedil duygularin ve insanligi sehvet batagina düsmekten kurtaran üstün meziyetlerin hakim oldugu bir hayatti onun hayati. Çünkü o gelmeden önce cahil bir milletti insanlar. Cafer b. Ebi Talip’in, Necasi karsisinda söyledigi gibi, putlara tapar, les yer, ahlaksizligin her türlüsünü isler, komsualrina fenalik etmekten çekinmezlerdi. Haksizligin her türlüsünü reva görüp öz kardeslerine, ezerlerdi kuvvetli olanlar zayif olanlari. Iste tam bu sirada çikti içlerinden biri. O, onlari Müslümanliga davet etti. Putperestlikten vazgeçmeyi talim edip, kan dökmekten sakinmayi tavsiye etti. Dogrulugu gösterdi. Onlari namaza, niyaza, oruca, zekata davet etti. Dosdogru yolda olabilmeleri için Allah, Peygamberi araciligi ile her seyi açikliyordu, iman edip samimi oldugunu ispat eden her Müslüman’a.
Vahiyle geliyordu hayat. Vahiyle gelen ne ise ona uyuyordu müminler. Tüm eylemlerinde ise Rasulü örnek almalari isteniyordu.müminlerden. Çünkü, “Gerçek su ki, Allah’i ve Ahiret Günü’nü (korku ve umutla bekleyen) ve O’nu her daim anan kimseler için Allah’in Elçisi güzel bir örnek teskil eder.“ diyordu Allah. Her seyden önce, hakikaten çok büyük bir ahlaki temizlik, dürüstlük örnegidir peygamberin kendi hayati.
(Arka Kapak)