Ve Çeliğe Su verildi

“Güçlü kökleri, toprağın derinliklerine inen bir ağaç, tepesi kesilse bile ölmez.”
Nikolay Ostrovski

Bir edebiyatçıdan önce devrimci olan Nikolay Ostrovski’nin otuz iki senelik kısacık hayatında oldukça etkili olan inanç, azim ve bir şeyler yapma tutkusu, kendisinin otobiyografik özellikler taşıyan “Ve Çeliğe Su Verildi” adlı romanında da çıkar karşımıza. Onun azminin, inancının ve tutkusunun ismi ise Pavel Korçagin’dir bu romanda. Pavel Korçagin küçük, haylaz bir çocuktur ve o büyürken devrimci ortam ve düşünceler de kök salmaya, toprağın derinliklerine inmeye başlar. Bu ikisi aynı anda serpilir Rus topraklarında. Devrimci düşünceyle beslenip büyüyen Pavel, kendisi de besler devrimi; inatçılığıyla, azmiyle, inancıyla, tutkusuyla, kanıyla ve son olarak düşüncesiyle...
Bir provokatörün ihbarı üzerine hepimizi toptan yakalayıp tıktılar içeri! Gece vaktiydi. Birdenbire jandarma çizmeleri altında bulduk kendimizi! Leşimizi çıkarıncaya kadar dövdüler! Korkunç bir şeydi, bilemezsin Pavel! En az ızdırap çeken ben oldum içlerinde. Daha birinci darbede kendimi kaybettim çünkü... Ama benden daha dayanıklı, daha güçlü olan yoldaşlar... Ve gizleyebilecek hiçbir şey de yoktu işin fenası... Ne olup bittiğini bizlerden çok daha iyi biliyordu polis. Anında haber alıyordu her adımımızı. Aramıza bir hafiye sokmuşlar, anlıyor musun... Kurbanların çoğunu tanıyorsun Pavelciğim, onun için de biraz acı bunları sana anlatmak...