Veba

Yunan edebiyatinin basyapitlarindan biri sayilan Veba, karanlik bir anti-ütopya, günümüz insanin içinde yasadigi toplumsal kosullara degen ve insanin canini yakan bir roman...“Sinekler, pek çok sinek, insanlar, pek çok insan... Yiginla, olabildigince daha çok sinek yakalamaya çalisan insanlar. Rüzgarin durmaksizin estigi ve keskin kayaliklar üzerinde ugultusunun eksik olmadigi bu çorak adanin zalim yöneticileri onlara bu görevi verdiler. Yasamlari, tasidiklari kayalar, yakaladiklari sinekler ve temizledikleri pislikle ölçülen insanlar. Bir suçlular kolonisinin Yunan versiyonu. Mekanin adi yok. Ayni sekilde insanlarin da adi yok. Ada sakinleri sahip olduklari fiziksel özelliklerine ve görevlerine göre adlandiriliyorlar: denetçi, ustabasi, yilgin, sari külah, tahripçi, konusma yazan, avci...“Bu adanin neresi oldugu aslinda herkesçe malum. Adayi çevreleyen deniz, ortami yumusatacagina, tersine onu geren ve tecrit eden bir görünüm kazaniyor. Bu zor dönemde dogmus olan insanlar orada bulunmalarinin ve iskence görmelerinin nedeni olan düsüncelerinin daha azini ele vermek için ne yapacaklar? Bu konu Frangias'taki temel sorunlardan birini olusturmaktadir. ‘Gerçek su ki, o sasirtici insanlar hayatta kalmayi basardilar!’ Iste bu yazit gibi cümleyle bitiyor roman...”