Yan Benimle

Ölüyorum...Yavaş yavaş eriyor bedenim. Işığım sönüyor. Bu tükenişin nedeni her gün hücrelerimi kemiren hastalık değil. İki gözümü kanatlılar, evraklarımı derdest ettiler. Ben hala nefes alırken onları diri diri gömdüler. Ve ben hiçbir şey yapamadım. Bu yüzden ölüyorum. Sen; ey sevgilim, kocam, Halis’im bak bana. Emanetlerine sahip çıkamadım ve şimdi sana hesap vermeye geliyorum.
"Bir anne"
Aslında tek derdim sendin benim. O çok sevdiğim arabamdan da sevdiğim kadından da vazgeçtim. Sen. Tek derdim sensin. Çok istedim, çok uğraştım ama yapamadım. Affet. Dünya çok büyük ve benim ellerim ise çok küçük. Affet beni anne. Tutamadım seni.
"Bir evlat"
Çok fazla şey yaşadık seninle. Çok günah işledik, çok acılar çektik ve çektirdik. Akıttığımız kutsal gözyaşlarına günahkâr kanlar aktı istemeden. Biz aşkı kirlettik. İstemediler, izin vermediler ki kavuşalım, mutlu olalım. Biz o kadar acı çektik ki, o kadar şey kaybettik ki artık "biz" olamayız bu hayatta. Ama senden vazgeçmeye niyetim yok. Sen sevdiğim, tutunduğum tek dalsın artık. Bu dünyada şansımız kalmadıysa, biz de öteki dünyada deneriz şansımızı. Ahirette buluruz belki mutlu sonu. Varsın aşağısı ateş olsun be. Ben ateşi tattım. O kadar da kötü değil. Ben seninle yanmak istiyorum,yan benimle.