Yarım Sevmeler

Circir böcegi ve nane kokusu vardi. Ses ve koku birbirine karisip helezonlar çizdikçe o, yasli iskemlesinin bir ayagini kirma istegiyle hizli hizli bir ileri, bir geri sallandi. Disarida gözleri nokta nokta beyaza kesen bir kar... Içeride ise burusuk eller ve yüzle hayat sandigi sandalyesine sikica yapismis bir kadin. Beden ölmeye meylederse bellek bütün ani perdelerini siyirirmis bir bir. Her kar tanesi, cami delip elindeki fotografa kondu ve resimdekilerin gözünden süzülen yas oluverdi birdenbire. Ne mutlu bir resim! Yemyesil bir bahçede kadin ve adam... Bir de circir böcegi ve nane kokusu... Ne kadar da gençlermis. Kadin sasirdi ellerindeki çizgilere bakip. Mirildandi kendi kendine: 'Meger ne güçmüs bir yasam boyu ölmek.”"Çok hos bir öykü, zevkle okudum..." -Hasan Ali Toptas