Yaşarken ve Ölürken

Ulusal marsimizi ögrencilerimiz, müzik ögretmeni Ferruh Bey'in yönetiminde söylediler. Ferruh Bey kürsüye çikmisti ve Devlet Senfoni Orkestrasi 'ni yönetir gibi heyecanliydi. Çocuklarsa kayitsiz, usançli. Seslerin isteksizligi benim kulagima bile çarparken, Ferruh Bey'in Beethoven'den Dokuzuncu Senfoni'yi yorumlamasina heyecanlanmasi tabiî etkileyici ve üzücüydü. Daha bu ilk bayrak töreni sahnesinden içim burkuldu; bunca genç çocuklar neden böylesine kayitsiz ve usançliydilar?
"Yasarken ve Ölürken günümüzün en önemli yazarlarindan Selim Ileri'den Türkiye'yi 12 Eylül Darbesi'ne sürükleyen günlere iliskin ironiyle örülü güçlü bir politik roman. Alisilmis politik romanlarin çok ötesinde, yasamin zenginligi, kargasasi, siyasal çalkantilari, acilari, cehennemi ve gülünçlügüyle bezenmis bir karnaval...
Yasarken ve Ölürken'in kisilerinin asklari da Selim Ileri'yi izleyerek söylersem birbirine yasaktir. Çünkü toplumsal yasam da yasaklarla doludur."