Zaman Yeli

"Geçmis neydi? Yasanip bitmis bir düs. Zaman neydi? Simdi." "Zamanin geçisi, duruslara benziyor. Zaman geçip gitti derken maddenin biçim ve yer degistirdigini söylemis oluyoruz yalnizca; çünkü zaman bir soyutlamadan baska bir sey degil" diyen Gürsel Korat'tan, tarihsel bilinçaltini zaman'la kaziyan ve "yeniden kuran" bir roman.Babai Isyanini'nin ardindan Mogol istilasiyla sarsilan Selçuklu ülkesinde, Kapadokya'nin her göreni afallatan, çok dinli-çok dilli büyülü topraklarinda dolasip duran kör bir Latin askeri ile "Insan sevmeyen zalimler, nasil tanri adina hükmederler?" diyen sagir bir kilise ressaminin, zamanin tozunu attiran hikâyesidir Zaman Yeli'nde anlatilan...Isyancilara karsi Selçuklu askerleriyle birlikte savasip esir düsen, sonra da kendilerini yollara vuran Kör Leon ile Sagir Dimitri'nin yöredeki siradisi varligi, beyinden irgatina, papazindan dervisine, bölgenin çaresiz insanlari için yeni bir isyanin kivilcimi haline gelecek; hiçbir seye inanci kalmamis Emîr Haydar'i bile degistiren bu "dünya depremi", dinleri ve mezhepleri kaynastirip Kapadokya'nin karanlik yeralti sehirlerini umutla aydinlatan "insanca" bir yasamin müjdecisi olacaktir.TadimlikZaman geçip gidiyor ve yasananlarin düs olup olmadigi bile bilinmiyor. Az önceki zamanin bile. Zamanin geçisi, duruslara benziyor. Biraz önce alnimda duran elim sanki simdi dizimin üstünde degil; sanki hareket denen sey yalan. Sanki zaman diye bir sey yok. Geçmis ve gelecek diye bir sey yok, "simdiki zaman" da yok. Nesneler yer degistiriyor; biz de buna "zaman" diyoruz. (...) Bazi gecelerde, iri inci taneleri gibi nazli yildizlariyla salinan gökyüzüne baktigimda, elimin altindan akip giden zaman yelini animsiyor, onun sirtini sivazliyorum. Elimin altindan mi gelip geçmisti o aslan yeli? Vasili'nin baykus yüzündeki hirçinliga tanik olmus muydum hiç?(Tanitim Bülteninden)