Zorbaların Elinde

lannery O’Connor’in, Bilge Kan’in ardindan, 1960 yilinda yayinlanan ikinci ve son romani Zorbalarin Elinde, gotik duyarliligin karanlik ve sürükleyici bir örnegi olusunun yani sira, hiciv dolu üslubu açisindan da Amerikan edebiyati için bir dönüm noktasi sayilmaktadir. On dört yasindaki yetim Francis Marion Tarwater kendini bildi bileli Ihtiyar Tarwater ile yasamaktadir. Büyük dayisi onu egitmekle kalmamis, hâlâ hayattaki diger akrabasi, kendisinin de yegeni olan Rayber adindaki ögretmenin elinden de kurtarmistir. Yasli adamin dedigine göre Tarwater’in kaderinde peygamber olmak vardir ve ilk görevi ögretmenin oglu Bishop’i vaftiz etmektir. Dayisi öldügünde Tarwater kendini diger tüm çocuklar gibi normal bir hayat sürmesini ve kafasina zorla sokulan hurafelerden kurtulmasini isteyen Rayber’in kapisinda bulur. Fakat geçmisi, yasli adamin hayaleti ve kafasindaki tekinsiz ses onu bir an olsun yalniz birakmayacaktir. Tarwater’in kutsallik ve dünyevilik arasinda yasadigi ikilem O’Connor’in sasirtici ve dokunakli üslubunda hayat buluyor. Zorbalarin Elinde modern edebiyatin inançla beslenen en unutulmaz yapitlarindan biri olma özelligini bugün de koruyor.  “20. yüzyilda ölümünün ardindan edebi söhreti Flannery O’Connor -ve bir istisna olarak Sylvia Plath disinda- kadar hizli ve dramatik bir sekilde artan bir yazar daha yoktur, O’Connor’in eserleri 1964’ten bu yana edebi kanonun bir parçasidir.”